Begin november schreef ik een artikel over het feit dat ik lief voor mijzelf moet zijn. Nu bijna 3 maanden later vond ik het tijd om jullie een update te geven. Hoe gaat het? Merk ik verbetering, achteruitgang, of stilstand? Ik wil jullie heel graag antwoord geven op de vraag hoe gaat het Jess?
Hoe gaat het Jess?
Laat ik meteen met de deur in huis vallen. Het kan beter, ik voel me echt niet meer zo slecht als 3 maanden geleden, maar een echte grote verbetering heb ik ook nog niet echt doorgemaakt naar mijn idee. Sinds begin december staat ik op de wachtlijst bij een psycholoog. Hopelijk kan ik daar binnen nu en 2 weken terecht. Ik hoop dat zij mij wat doelen en opdrachten kan geven waarmee ik aan de slag kan. Ik wil heel graag aan mijzelf werken, ik wil meer rust in mijn hoofd creëren en dat gaat mij niet alleen lukken.
Met de vermoeidheid gaat het wel iets beter weer. Ik heb geen energie voor tien, maar ik ben weer iets opgewekter en lig niet meer om 21:00 uur ’s avonds voor pampus. Kijk ik haal het ook niet zingend tot 23:00 uur maar dat hoeft ook niet. Meestal ga ik rond 22:00 – 22:30 uur naar bed. Prima tijd zo doordeweeks.
Hoe het komt? Ik denk doordat eind december/januari voor mij echt hele rustige weken waren qua afspraken. Zo heb ik de laatste week van december vrij gehad en de eerste week van januari ook. De weken erna heb ik in de avond weinig afspraken gehad en dat voelde heerlijk! Ik denk dat deze rust mij heel goed heeft gedaan. Ook heb ik enkele keren uitgeslapen tot 11 uur. Heerlijk, het was nodig denk ik dan maar.
Samen met Vin
Samen met Vin gaat het erg goed, we waren laatst 6 jaar samen! Hieronder zie je één van de eerste foto’s van ons samen, 6 jaar geleden dus! Ook wij zijn veel samen thuis, besteden veel tijd aan elkaar, maar laten elkaar ook vrij (maar niet te vrij, daardoor zijn we in het verleden heel erg uit elkaar gegroeid). Vin heeft het niet altijd makkelijk met mij als hormonaal monster (oké dat is echt wel overdreven), maar goed hormonen doen echt wel iets. We steunen elkaar, op onze eigen manier, maar dat is goed.
Ook hebben we besloten om dit jaar nog een reis door Amerika te maken. Voor het eerst echt samen op vakantie, en dan meteen ruim drie weken. Dit zal ons nog meer naar elkaar gaan brengen kan ik mij voorstellen. Een super gave reis maken en ontzettend veel moois mogen zien samen. Ik kijk er ontzettend naar uit. Als je nog tips hebt, let me know!
Onze kinderwens
Zoals ik in november al vertelde, het begint best pittig te worden. Inmiddels zitten wij al langer dan 2 jaar in het medische traject. Al 24 maanden een negatieve zwangerschapstest in je handen, meer dan 50 pillen geslikt en inmiddels al meer dan 100 injecties in mijn buik gezet. De zwangerschapsaankondigingen vliegen mij weer om de oren en dat is soms gewoon vet kut. Er is gewoon geen andere bewoording voor te vinden. Nu heb ik de viva meiden in de app groep, maar soms wil ik daar niet kwijt hoe rot ik mij voel. Daar de blijdschap van een zwangerschap weer laten schaduwen aan mijn verdriet dat het voor ons nog niet zo mag zijn.
Gelukkig mogen we zeer binnenkort starten met een nieuw traject en ik hoop dat dit het voor ons mag zijn! Positief blijven en heel veel hoop houden!
En verder?
Op het werk gaat het goed, we hebben een nieuwe manager en hij laat al veel meer in mijn naar boven komen dan hiervoor. De afgelopen weken heb ik al zoveel meer opgepakt dan in de maanden daarvoor. Dat geeft mij echt een top gevoel. Ik heb meer verantwoordelijkheden en ik mag 2 projecten trekken. Ook heb ik aan durven geven dat een derde project er voor mij op dit moment niet in zit. Ik wil mij volledige kunnen focussen op deze twee projecten en daar ook mijn opperste concentratie voor kunnen gebruiken. Complimenten van de manager dat ik het aangaf. En ik vond het zelf ook wel een schouderklopje waard!
Vriendschappen zijn ook weer in een rustiger vaarwater terecht gekomen. Hoe? Door eerlijk te praten met elkaar en mijn eigen verwachtingen naar beneden bij te stellen. Ik had de perfecte vriendin voor mijzelf voorgesteld en verwachte dat mijn vriendin daaraan kon voldoen. Echter waren de verwachtingen veel te hoog gegrepen. Net zoals dat ik voor mijzelf de verwachtingen hoog leg, doe ik dat voor vriendschappen dus blijkbaar ook. En als ik zelf al niet eens aan mijn eigen verwachtingen kan tippen, hoe moet een ander dit dan kunnen?!
Al met al gaat het wel wat beter met me, maar ik ben nog lang niet waar ik wil zijn. Mensen zullen het niet (altijd) aan mij merken hoe ik in mijn vel zit, want ja er niet over praten is makkelijker dan er wel over praten. Genoeg over mij, hoe gaat het met jullie?
