Deze update stond al in mijn concepten, maar dan als Update Harvey en ik had al enkele zinnen getypt. Zoals: Harvey woont nu al … maanden bij ons en hoe gaat het tussen de 3 katten nu? Heel verdrietig dat ik dit concept niet verder kan typen maar er een andere naam aan moet geven. Wij hebben onze kleine uk op 29 januari laten inslapen. Ik wil jullie graag vertellen hoe we erachter zijn gekomen dat hij ziek was en wat dit inhoud.
Voor onze lieve Harvey
Onze Harvey, geboren op 26 augustus 2015. Woonde sinds 23 december 2015 bij ons in huis en dit had nog veel langer moeten duren. Na een leuk weekendje Texel zag ik dinsdag (19jan.) een iets bollere buik bij Harvey. Bij mij gingen meteen alle alarmbellen rinkelen voor de ziekte FIP! (de foto is van vrijdagochtend 29 januari, op zijn dikst!)
Wat is FIP
FIP is een dodelijke ziekte. Het FIP virus ontstaat waarschijnlijk uit een ‘Feline Coronavirus’, die een onschuldige darminfectie kan veroorzaken. Door nog onbekende redenen kan het virus in de kat gaan muteren (veranderen) naar het FIP virus en FIP veroorzaken. Waarom en wanneer dit gebeurt, is niet helemaal duidelijk. Het gebeurt vooral bij jonge (<2 jaar) of oude (>14 jaar) katten en dieren met een verminderde afweer.
Bijna alle katten krijgen ooit in hun leven een infectie met het Feline Coronavirus. Dit virus wordt uitgescheiden via speeksel, ontlasting en urine. Besmetting gebeurt vooral via contact met ontlasting en via voorwerpen. Van die katten ontwikkelt 1-12% daadwerkelijk FIP.
Harvey zijn verhaal
Ik heb ’s avonds mijn moeder gevraagd om langs te komen, misschien zag ik wel spoken en was zijn buikje helemaal niet boller. We wisten het allebei niet zo goed. Woensdag heb ik naar mijn gevoel geluisterd en ben ik naar de dierenarts gegaan. De eerste opmerking toen ik de spreekkamer binnen kwam, poeh hij heeft wel een dikke buik. Want inderdaad deze was toch wel dikker geworden sinds dinsdagavond. Ik sprak mijn zorg uit richting de dierenarts. Na enkele onderzoeken dacht de dierenarts dat het om gas in zijn buikje ging. Hij zijn buikje stond vrij strak en als er vocht in zou zitten (wat een symptoom is van wat ik dacht dat het was) zou zijn buikje makkelijker kunnen bewegen. Een kleine opluchting bij mij, een paar pillen erin, lekker scheetjes laten en hij zou weer gezond zijn!
De dierenarts wilde graag een foto laten maken van zijn buik, zodat hij echt kon vaststellen dat er gas in zat ipv vocht. Op de andere locatie werd een foto gemaakt van zijn buik. Toen kwam de assistent naar mij toe om te vertellen dat het er niet goed uitzag en dat het geen gas was maar vocht. SHIT! Verdere onderzoeken volgde, er werd een echo gemaakt van zijn buikje, er werd buikvocht afgenomen en opgestuurd naar het lab. Deze test kijkt naar mutaties in het DNA en kan voor 95% zeggen of hij de ziekte FIP heeft of niet. De overige 5% kan het wel hebben, maar dit is niet vast te stellen. Zaterdag kwam eruit dat hij het niet had, of dus bij die 5% hoort.
Op zoek naar wat het wel kon zijn, er werd bloed afgenomen, wat hij echt niet leuk vond! Dit was om zijn orgaanfuncties te testen. Hier kwam uit dat sommige waardes die aangemaakt worden in de lever niet goed waren. Zo dacht de dierenarts dat het misschien iets met de lever kon zijn. Alleen konden zij dat niet vaststellen met de apparatuur die zij hebben. We werden doorverwezen naar een specialiste dierenkliniek in Utrecht, bij een dieren Internist.
Daar zijn we afgelopen dinsdag heen geweest (26jan.). Hij werd onderzocht door de internist, daarna werd de echo gemaakt. Alle organen zagen er heel mooi uit. Het buikvlies was wel ontstoken maar dit kan toch ook horen bij de ziekte FIP. Opnieuw werd er buikvocht afgenomen bij hem en dit is opnieuw opgestuurd naar het laboratorium in Duitsland. Hieruit bleek dat hij geen andere ontstekingen had of geen andere ziektes aan organen. Niet echt een duidelijke uitslag, maar allebei de dierenartsen dachten toch dat hij FIP had. Ook ik dacht dit, Harvey was een tweede Dobby. Precies hetzelfde, heel sloom, dikke buik vol met vocht. Harvey behoort tot de 5% waar ze niet kunnen vaststellen of hij het wel of niet heeft.
Onze kleine man heeft alles doorstaan wat hij kon, we hebben alles bij hem gedaan wat er kon. We hadden besloten om hem vrijdagmiddag in te laten slapen. Wat was dit een moeilijke beslissing, maar het is de beste geweest voor hem. De dagen voor vrijdag zakte hij steeds verder weg, nog slomer, nog minder eten, minder drinken. Hij was er echt klaar mee.
Vrijdag hebben we de hele dag doorgebracht met onze kleine uk, heel veel geknuffeld! Om 5 uur is hij ingeslapen, aan het slaapmiddeltje had hij bijna al genoeg, zo op was hij. Dat gaf mij nogmaals de bevestiging dat we er goed aan gedaan hebben, hoe moeilijk ook. We hebben hem toen mee naar huis genomen zodat Eamy en Cedric afscheid konden nemen en ’s avonds hebben we hem laten cremeren. Nu staat hij bij ons op de kast in zijn mooie urn.
Lieve Harv, je bent voor altijd in ons hart en in ons huis. We vergeten je nooit en we hebben genoten van de weekjes die we samen mochten zijn. Lieve Harvey slaap lekker!
Liefs Jessica