STOP DE TIJD! Laat ik dat als eerste zeggen. Twee dagen geleden was Abby gewoon alweer 6 maanden bij ons, een half jaar! Het ene moment denk ik, gisteren ben ik toch bevallen? En het andere moment denk ik dat het al veel langer geleden is dan een half jaar. Ons leven met haar erbij is zo vanzelfsprekend. Het gaat zoals het gaat en we hobbelen lekker mee op elkaars ritme. Met Abby is alles leuker, echt. Het maakt niet uit wat er aan de hand is, maar zodra zij naar mij lacht is alles goed. Ik smelt van haar lach en vergeet alles wat mij bezighoudt op dat moment.
Gezien Abby een half jaar is, vinden Vincent en ik het een mooie gelegenheid om eens een foto van haar te delen, want na de geboorte ze is niet mee met haar gezichtje in beeld gekomen. Onderaan het artikel zie je een foto van onze knappe dochter Abby!
Abby is een half jaar!
Een paar weken geleden heb ik al wat verteld over hoe het met ons ging op dat moment. Heel fijn, maar we volgen die lijn gewoon verder. Met Abby gaat het echt heel goed, ze ontdekt steeds meer en ik sta soms versteld van alle ontwikkelingen die ze doormaakt. Ik wil haar onwijs graag klein houden, (want het gaat al zo snel) maar op andere momenten doe ik er alles aan zodat ze vooruitgang boekt in haar ontwikkeling en kan ik niet wachten totdat ze nog meer leert.
Abby is druk bezig met het oefenen van kruipen. De box is haar inmiddels te klein, want met twee keer haar billetjes omhooggooien en vooruitschuiven ligt ze vast. Daarbij komt ook nog dat ze alle kanten op kan draaien, dus dat ze zo het rondje heeft gemaakt in de box. Steeds vaker ligt ze op het kleed voor onze bank, zodat ze alle ruimte heeft om te oefenen met kruipen. Op mijn Instagram staat een foto van hoe ze probeert te kruipen. Zoals ik daar al aangaf, het verbaast mij dat ze nog haar heeft aan de voorkant van haar hoofd. Als ze straks eenmaal doorheeft hoe haar armen werken, dan kruipt ze. Nu zijn die armen soms nog twee ongeleide projectielen. Al merk je daar ook verbetering in zit. Ze heeft nu door hoe ze met beide armen kan zwaaien, zodat ze kan rammelen met speelgoed.
Dit bericht bekijken op Instagram
Hoe kom je bij je speeltjes? Schuivend op je voorhoofd! 🤣 Verbaasd me dat ze daar geen kale plek heeft.
Tegenwoordig beweegt ze haar mondje ook bij het kletsen. Heel schattig. Ook is ze haar tong aan het ontdekken, want die wordt op de gekste posities gehouden in en uit haar mond.
Voeding en tandjes
Abby mocht met vier maanden ook hapjes gaan proberen. Wij zijn bij Abby begonnen met groentehapjes, dit leek mij het beste gezien fruit er toch wel in gaat (aangezien dit zoet is). Het gaat erg goed met het eten, ze had na een paar dagen het eetreflex door en sommige dingen vind ze zo lekker dat ze echt haar mond open doet en soms zelfs even gilt voor haar eten. Ook hebben we inmiddels het fruit geïntroduceerd, en zoals ik verwachtte, kost dit geen enkele moeite. Ze vindt het soms zelfs jammer dat het bakje leeg is.
Wij geven Abby groente en fruit uit potjes, maar ook vers. We proberen het af te wisselen, zodat ze aan alle smaken went. Binnenkort gaan we op vakantie en dat zijn ook weer andere smaken waarschijnlijk. Hoe meer ze leert kennen, hoe beter. Als jullie nog lekkere combinaties hebben voor groentehapjes, laat het me weten!
De maandfoto’s maken worden een steeds grotere uitdaging! Dit is een van de vele foto’s voor de 5 maanden foto!
Qua flessen hebben we nog steeds niet de grootste drinker, maar ze groeit prima dus ik maak me geen zorgen. Ze zit inmiddels op 5 flessen van 150cc. Elke fles die ik geef daar geniet ik van. Heerlijk even zo een momentje samen.
Half september is ze een weekje flink van slag geweest. Ze was niet lekker en ze was echt zichzelf niet. Normaal krijgen we heel erg veel lachjes van haar, maar die waren op dat moment schaars. Ze had verhoging, was erg aan het kauwen op alles en had hele fijne spuitluiers. Tandjes dachten we allemaal, maar toen was er nog niks te zien. Tot vorige week! Een wit puntje en nu komt haar tandje steeds meer tevoorschijn.
Kinderdagverblijf
Abby gaat twee dagen in de week (donderdag/vrijdag) naar het kinderdagverblijf bij ons in de buurt. Ik breng haar voordat ik ga werken en ik race als een malle na mijn werk weer naar haar toe om haar op te halen. Dat is echt het beste moment van de dag, klaar zijn met werken, naar de auto lopen en met piepende banden naar Abby rijden.
Volgens de juffies heeft ze het heel erg naar haar zin en doet ze het goed. Ik krijg alleen maar lachende foto’s van haar en ze is altijd aan het lachen als ik haar wegbrengen en weer ophaal. Goed teken! Ze vindt de kindjes heel erg interessant en kijkt vol bewondering naar ze. Op het kinderdagverblijf slaapt ze vaak 2 uur in bed en ook nog een uur op de groep in de box of in zo een schommelstoel. Dat is iets wat ik wel aangegeven heb bij hen, dat ik graag wil dat ze ook op de groep blijft slapen i.p.v. alleen maar op de slaapkamer. Laat haar maar lekker in de herrie slapen, dan blijft ze daaraan gewend.
Slapen
Laatst waren we ’s avonds laat nog op een verjaardag, maar Abby lag gewoon lekker te slapen in de wagen. Ik stond versteld van het feit hoe vaak ik de vraag heb gekregen of ze nou gewoon daar echt lag te slapen?! (In verband met de herrie) Euhm, ja mensen ze slaapt gewoon lekker in de wagen in de herrie. Sommige geloofde mij denk ik niet en moesten het ook nog eens met eigen ogen zien en dus hup ging die kap omhoog. Prima, daar wordt ze toch niet wakker van en anders wel, dan slaapt ze daarna wel weer verder. Maar ik vond het wel grappig/verbijsterd dat zoveel mensen hier verbaasd over waren (in de positieve zin hoor).
Hoe gaat het slapen thuis? Prima is niet genoeg. Het gaat echt perfect. Abby gaat rond 20:00uur naar bed en dan komt ze tussen 7:00 en 8:00uur de volgende ochtend. Ook overdag slaapt ze nog veel. Als ik thuis ben slaapt ze ’s middags vaak ook wel even in haar bed (een uurtje of 2 vaak achter elkaar) en de rest van de dag tukt ze lekker in de wagen als we op pad zijn, of ze doet een dutje in haar Stokke Tripp Trapp stoel. Soms heeft ze overdag wel iets meer moeite om alleen in slaap te vallen, maar lukt het haar uiteindelijk toch wel zonder dat ze bij ons ligt.
Tips gevraagd: Abby slaapt op dit moment in een slaapzak zonder mouwen. Een deken is geen optie van ze gaat echt haar hele bed door ’s nachts. Ik heb van die slaapzakken gezien met mouwen eraan, maar daar verdwijnen Abby haar armen helemaal in. Die mouwen moet ik minstens 2x omslaan om haar handen eruit te laten komen. Wat kan ik haar het beste aangeven in de winter?
Zoals ik aan het begin van dit artikel gezegd heb, is hier de foto van Abby! Wat een knap meisje he. Verliefd op haar.
Hoe ben ik als mama?
Het afgelopen half jaar, dat ik mama ben van Abby, ben ik mijzelf soms ook wel eens tegen gekomen met mijn standpunten welke even niet nageleefd konden worden. Hier wil ik binnenkort een aparte blog over delen. Dit gaat namelijk niet meer over Abby haar ontwikkelingen, maar meer over die van mijzelf. Ik ben heel benieuwd of dat herkenbaar is voor jullie. Kom je over een paar dagen weer terug voor het lezen van dat artikel?
Abby is een halfjaar! Hoe dan mensen. Dit was een korte samenvatting hoe het met haar is en hoe ze zich ontwikkeld. Als je vragen hebt, mag je ze altijd stellen! Of als je wilt weten hoe ik over bepaalde dingen denk, laat het mij weten.
